Sa madilim na sulok ng España, sa ilalim ng isang patay na ilaw ng poste, magkatabing nakasalampak sa gutter sina Tasyo at Goody — hawak ang isang boteng bilog. Mapungay ang kanilang mga mata at pawisan sa katatapos na gig sa Mayric's, walang hanggang slam-an. Halatang pagod sa mundo pero buhay sa kulitan at mga kwentong walang katapusan.

"Pahiram ng pangsindi, 'tol," sabi ni Tasyo habang dinudukot ang lukot na kaha ng Marlboro mula sa loob ng pekeng Doc Martens.

Bahagyang ngumisi si Goody at inilabas mula sa likod ng 501 Made in Recto ang isang plastik na lighter: maliit, kulay pula, may gasgas sa bawat gilid at kupas na logo ng isang mamahaling inumin. "Ito si Buddy," wika niya habang iniabot sa katabi. "Matagal na 'to sa akin, pre. Kasama ko kahit saan. Hindi nang-iiwan."

Kinuha ni Tasyo ang lighter at tinitigan sandali bago sinindihan ang sigarilyo. "Tangina, dami na rin siguro nitong nakita, 'no? Mga rambulan, inuman, habulan sa pulis, sa barangay... pati yung gabing iniwan ka ni Nancy."

Tumawa si Goody nang mahina, sabay agaw sa lighter at ginamit ito upang buksan ang takip ng Ginebra. "Oo nga, Tas. Narinig niya lahat ang iyak ko noon. Nakita niya kung paano ko muntik nang sumuko at bumigay. Magpakamatay. Pero kita mo 'ko ngayon... eto buhay pa rin, tumatagay ng gin. Tara, shot na!" sabay tungga sa bote, rekta.

"Kasama pa rin ang masayahing lighter mo hahaha," dugtong ni Tasyo habang pinunasan ng hinlalaki ang nguso ng gin para siya naman ang shumat.

Tahimik silang nagpatuloy sa palitan ng tagay, usok at kantiyawan. Sa pagitan ng hithit at lagok, ang bawat liwanag ni Buddy ang tanging ilaw sa madilim na kalsada. Minsan, umaapoy ang mundo nila sa galit. Minsan, umiinit sa tawa. Ngunit sa bawat kislap, naaalala nilang may liwanag pa rin kahit sa pinakamadilim na sulok ng daigdig. May hangober sa umagang darating makalipas ang gabing lasing.

Hanggang sa sumapit ang madaling araw, paubos na ang Ginebra, at halos wala ng gasolina si Buddy. Pero di iyon mahalaga. Sa Paskong papalapit at mundong laging malamig, sapat na ang konting apoy para mapainit ang dalawang kaluluwang wasak sa labas pero buo ang loob.

At sa kanilang paanan ay isang supot na plastik. Sa loob nito ay isang bagay na parang mas mahalaga pa sa alak at pag-ibig. Isang bagong pitik o bagong biling cassette tape: Philippines: Where Do We Go From Here? TRC-19 [itutuloy...]

Facebook