Mijn (volwassen) broertje woont nog bij mijn moeder thuis.

Moeder werkt 6 dagen in de week en is altijd druk bezig daarmee en heeft daarnaast nog een aantal tijd vullende hobby's.

Nu is het probleem dat mijn broertje niets doet.. hij werkt niet, hij gaat niet naar school niets.. wat die wel doet is daar (gratis) wonen, eten en enorme schulden maken bij mijn ouders, 1000en euro's..

Als er gevraagd wordt om even het huis op te ruimen of in ieder geval zijn eigen troep dan is het antwoord altijd 'ja ja doe ik later', als er gevraagd wordt wanneer het geleende geld terug komt is het altijd 'ja komt binnekort', als er gevraagd wordt wanneer die weer is gaat werken... Nouja je kent het antwoord inmiddels.

Soms heeft die wel even werk maar dan is het na een maand weer klaar (hij zorgt er dan gewoon voor ontslagen te worden oid).. met dat geld betaald die dan z'n vrienden terug waar die ook altijd vanalles leent maar m'n ouders krijgen niets..

Nu is er wel eens door mijn moeder gezegd dat die zijn spullen kan gaan pakken en vertrekken maar dat weigert die dan. Mijn moeder kan dit fysiek dan ook niet letterlijk en dan is het weer terug bij af.

Ik woon er niet zoals eerder vermeld maar vind de situatie toch vervelend voor mijn moeder die het al druk genoeg heeft en dit er ook eigenlijk helemaal niet bij kan hebben.

Wat is nu de correcte aanpak om ervoor te zorgen dat die heel snel een leven gaat opbouwen en verantwoordelijkheid gaat nemen over zijn eigen gecreëerde situatie? Geld terugbetalen, meebetalen aan boodschappen, mee helpt in het huishouden en een leven gaat opbouwen beginnende met uit huis gaan.

P.s Ja ik kan er naartoe rijden en hem duidelijk gaan maken hoe het is maar dat zal vrij snel fysiek worden ben ik bang, we hebben elkaar immers nooit goed gelegen.