Πώς την παλεύεται με το να είστε μόνοι; Εννοώ χωρίς σύντροφο χωρίς τίποτα. Εγώ προσωπικά μένω με τους γονείς μου στην επαρχία (σε χωριό δηλαδή). Πήγαινα κάποτε σε μία σχολή για να μάθω κάποια πράγματα πάνω στο αντικείμενο πού επέλεξα (πήγε άπατο) και εδώ και 5 χρόνια ζώ μόνιμα στον τόπο καταγωγής μου. Πάλι καλά πού δουλεύω το καλοκαίρι σε ένα ξενοδοχείο κοντά στην περιοχή μου για να βγάζω τα πρός το ζήν. Οι φίλοι μου είναι πραγματικά μετρημένοι στα δάχτυλα πού έχω επαφή, κάποτε ήταν περισσότεροι, τώρα είναι κοντά στους 3 πού έχω επαφή μαζί τους. Όμως, κάποιες φορές περνάει στο μυαλό μου να πάρω πχ το λεωφορείο και να πάω στην πιό κοντινή πόλη για γνωριμίες. Δεν έχω και δεν είχα ποτέ μου μία σύντροφο ποτέ στην ζωή μου, μπορεί ίσως να μου άρεσε κάποια αλλά μέχρι εκεί. Η ηλικία μου είναι γύρω στα 23 (όχι ότι παίζει κάποιο ρόλο) και το σκέφτομαι αυτό το πράμα κάποιες φορές όταν πχ νιώθω τύψεις ή τεσπά όταν νιώθω μόνος. Εσείς, πώς το αντιμετωπίζεται όλο αυτό το πράμα; Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας, ήταν κάτι πού ήθελα να το βγάλω μέσα μου. Εννοείται ότι μπορεί να γράψει όποιος θέλει είτε άνδρας είτε γυναίκα εφόσον έχετε εμπειρία ή και όχι.