Bu soru uzun bir süredir aklımı kurcalamakta. Minik bir varsayımla iki taraf için argümanlarımı göstereceğim. Argümanlara eklemeler ve değişiklikler yapabilirsiniz. Maksat farklı açılardan olayı masaya yatırmak.

Pozitif argüman: Diyelim ki insanoğlu bundan yirmi sene sonra zeki bir uzaylı topluluğu ile karşılaşacak. Ve bu uzaylı topluluğu bize düşman. Niyeti bizi yok etmek. Onları yenebilmek için elimizde güçlü bir bilim külliyatı ve teknolojisi olmalı. Bu hâldeyken insanlar kolay kolay etik gayesi ile hareket etmezdi diye düşünüyorum. Peki insanlık olarak türümüzün yaşaması uzaylı tehlikesi açık açık olmasa dahi bilimin tam hızla ilerlemesine bağlı değil mi? Bazı deneylerde etik gaye gütmek bizi yavaşlatmak mı?

Negatif Argüman: Biz insanlığımızı duygular ve empati becerimizle kazandık ve geliştirdik. İnsan evriminde duygular bu kadar güçlü olmasaydı zekamız bu denli gelişmez, öteki kuzenlerimiz gibi milyonlarca yıl refleksif hâlde yaşardık. Etik gayeyi kaybetmek insanlığımızı yitirmektir. Bilim gelişmeli. Fakat sonuç kadar nasılda bizi tanımlar.

Bu benim aklımdaki argümanlar. Bu konudaki fikirlerinizi merak ediyorum.