To myself:

Good morning, orange and lemons. Ang ganda na ng trabaho mo pero naiintindihin ko kung bakit pinili mo na naman mag resign. Tama na ang pag-feeling normal. It’s okay not to be okay. Alam ko ayaw na ayaw mo ng tinutulungan ka, but man, it’s affecting your mental health.

You’ll be okay. Tutulungan ka ng therapist mo. Kaya mo naman pero mas kaya mo pag nawala yung bagyo at anino diyan sa isip mo.

Choose yourself, man. Wala ka magagawa nasa genes nyo yan. I know you fought hard to be normal, but you need help, bruh.

To Chef James and Delio, nasa same boat na tayo mga bruh. May plano si God satin. Lol,

One day, I’ll say all is well. Hindi mag sasawa sa God na i-angat ka ng paulit-ulit. Alam niya, kasi yung POV mo.

You’ve always genuinely cared for everyone. Never ka nagkaroon ng ill intentions sa iba. All you ever wanted was to be loved. Isn't it good to feel things? Yes, it is. Isn't it good to feel more human? And follow the desires of your heart?

Man, your feelings are valid. Mabuti kang tao, kulang ka lang sa lambing. Wag ka na sa mga tropa mong, pag lasing lang malambing.

This sh*t started, nung minolesya ka ng kapwa mo babae. Hurt people, hurt nga. (She asked me to touch her, nilagay niya kamay ko sa katawan niya)

To Rina, Minolestya ka din, na depressed ka din ng malala, pero ginawa mo din naman sakin. Ngayon na drag mo na ko. Sana okay ka lang. Sana wala ka tomboy na manyakin tang ina mo. Saka sino ba naman maniniwala sakin? Syempre wala, kasi di nila maiisip na ang lesbian pwede din molestyahin ng babae. Di bale na. Matatapos din to basta

“Kahit anong mangyari wag na wag kang tatalon.” 🌊 7/6/24