Sobrang hirap tanggalin sa utak ko nung sinabi mo na "ayaw ko na" nung kinausap kita. Paulit ulit nagrereplay sa utak ko yung mga sinabi mo. Sobrang hirap na sarili ko mismo kalaban ko dahil nasasaktan na ako at the same time gusto ko pa rin ipaglaban yung sa atin.

In-unblock kita after natin mag usap kasi gusto ko basahin yung mga pinag uusapan natin noon. Gusto ko makita uli yung sinasabi mo sa akin na mahal mo ako, yung tinatawag mo akong "love" o kaya naman "baby". Sarap sa pakiramdam non. Kaso masakit. Araw araw ko tinitignan yung "you cant message this person" pinaparamdam ko sa sarili ko yung sakit, yung ayaw mo na talaga sa akin, para one day magkaroon ako ng lakas para tuluyan na akong sumuko.

Nakita ko na lang bigla na in-unblock mo ako. Ang hirap kasi bigla ako nagkaroon ng hope na baka "pwede pa". Alam ko na maghahabol ako once na nakita ko na naka-unblock ako. Kaso ubos na ako. Kasi kung gusto mo pa talaga ikaw mismo ang lalapit sa akin. Kung mahal mo ako o minahal mo man ako, hindi mo ako hahayaan na palagi masaktan dahil sayo.

Gusto ko na lumaya sa pagmamahal na inakala kong totoo.