Hi, first time ko mag post dito. Thankful kasi I have found a subreddit for panganays.

Disclaimer: hindi ako magaling magkwento, pero sana gets niyo mga points ko. Thank you.

I just felt bad lang on what’s happening sa akin. Btw, I’m a 4th year Social Work student. Napepressure na ako sa lahat ng mga nangyayari sa akin. Ang hirap lang tanggapin kapag yung parents mo kailangan yung gusto lang nila ang masunod. Oo, graduating student na ako, currently in my on-the-job training na rin. There are times na umaabsent ako sa OJT ko kasi napapagod ako, nandiyan yung pagod physical and mental, sobrang nakakaupos, nakakatuyo at nakakaubos ng social battery. Ang unfair lang kasi kahit man lang sana tanungin ako bakit ako umaabsent, laging sasabihin “umabsent ka na naman!”, “Anong plano mo sa buhay?”, “kapag ikaw hindi nakagraduate ha!”.

Minsan napapatanong ako, pwede bang mag pause muna saglit? Kasi lalaban naman ako kapag kaya na ulit eh, hindi niyo naman ako kailangan ipressure para lang matapos lahat ng ito. Okay naman kami nung bata pa ako, before college okay na okay kami. Ngayon nagbago ang ihip ng hangin. Yung comfort na sana natatanggap ko sa parent ko, ngayon ko hindi maramdaman. Dati even small wins, natutuwa sila. Pero ngayon, laging nageexpect. Nakakapgod lang.