I finally blocked my brother from all my social media accounts after sending me a message out of nowhere saying, “suko na ko ate. Kayo na bahala kay Mama. Mahal na mahal ko kayo.” Then after few days, makikita ko nag post ng story na kumakain na naman ng masarap na pagkain. Buhay pa naman siya. Gusto niya lang ako bigyan ng katoxican sa buhay.

Ako (F26) ang panganay at magal na kong nakabukod. I have 5 siblings and yung brother ko naman yung 2nd saming magkakapatid. Hindi na rin siya nakatira sa bahay namin, dun na siya nakatira sa side ng asawa niya, kasama yung 2yo nilang anak and yung mother-in-law.

It came to my realization that he has been emotionally dumping on me every time may problema sila ng asawa niya, o kaya mainit ulo niya sa mother-in-law niya. I’ve been trying to be an understanding and helpful ate for him pero hindi siya nakikinig sakin at all. Hindi siya nakikinig sa kahit anong payo ko. Laging parang one-sided ang converations namin and he just wants to do his own shit his way. Every time na mag-uusap kami it just feels toxic and it really stresses me out.

Bukod dun ilang beses niya na ko inutangan. Nung nanganak asawa niya at kulang pera nila to pay their hospital bill, umutang siya sakin. Nung kulang pang down niya sa motor niya, nangutang siya sakin. But I already declined nung last time na sinubukan niyang umutang sakin. I thought that he has to be financially responsible already dahil adults na kami.

Pero kaya talaga ako nainis sa last message niya and decided to block him because ang usapan namin, siya ang bahala kay Mama. Kahit si Mama nalang sana yung suportahan niya. Long story pero wala talagang way yung nanay namin na suportahan sarili niya sa ngayon. My father is also unemployed and has no source of income. My other 2 brothers are giving their shares to pay utility bills dahil nakatira pa rin silang dalawa sa bahay. Habang ako naman ang sumusuporta sa 2 naming kapatid na nag-aaral pa tsaka kay Papa. I am financially supporting them kahit matagal na kong hindi nakatira dun samin.

Naiinis ako kasi tatawag sakin yung nanay ko, nahihiya manghingi sakin kasi alam niyang ako na nagsusuporta sa bahay. Pero wala siyang choice kundi lumapit sakin kasi 200 pesos lang daw binigay ng brother ko. 200 pesos lang na allowance for 1 week ha, for someone na walang source of income. Syempre naaawa ako kasi nanay ko pa rin yun. Tapos makikita ko ‘tong kapatid ko kung saan-saan kumakain at puro gala sila ng asawa niya. Pero ni hindi ma-enroll yung anak nila sa playschool (kailangan kasi delayed ang development yung anak nila). They are basically spending their money irresponsibly. Ayoko rin kausapin yung asawa niya kasi ibang level yung sama ng ugali. Ewan ko din bakit yun pinagtsatsagaan ng kapatid ko yun when he has been verbally and emotionally abused by his wife. I also tried to talk to my brother about his wife, pero hindi talaga nakikinig. Hindi ko talaga alam anong priorities nilang mag-asawa sa buhay pero ayoko na magkaroon ng pake kasi malalaki na sila.

This time I will no longer allow myself to be taken advantage by anybody. I will no longer be an emotional dump. Kadugo ko man yan or hindi.