I just sent my mom to the hospital sobrang di ko alam mararamdaman ko kelangan ko ng kausap kasi like nobody told me the struggles of being at my late 20s and having parents na age is almost 70 and 70 sobrang I feel sad wala pa kong nagagawa di pa ko nakakabawi. Ayokong isiping di kaya ng mama ko iniisip ko sana kaya nya pa ng New Year pero sobrang payat at hina na nya di na sya makalakad alone. Bago pa ko ipanganak may cancer na sya and its sad because all her life she had to suffer sobrang strong nya dati hopeful pa ko ilang beses ko na din nakita tong scene na to pero yung part lang sakin na sad is alam ko this time mas malabo na kong pakinggan ni God sa sama ba naman ng ugali ko iniwan ko parents ko this year sa Ate ko nagleave alone ako at di ko manlang sila pinasaya financially gusto ko makabawi pero too late na and sadly I feel and I know na kung anong mangyari kay mama iiwan kami ng papa ko. Ang sad pero it so painful na I know this is how the story would end but I dont want it to end yet but she’s too weak na sana tinapos ko this year grad school ko kasi if hihingi pa ko 1yr kay Lord impossible alam kong mahina na sya at talagang di na nya kaya. Sorry sobrang rant ang sakit kasi lahat ng kaedad ko di p ganto edad ng parents nila at malakas pa pero sakin wala talaga silang apo samin ng Ate ko maiiwan kami na ganto. I fear most is may cyst na din ako and highblood while yung ate ko may bukol sa tiyan at breast. We’re not like mama na kasing strong alam kong ate ko personally bilib sya sa mama ko pero ayaw nya mag suffer ng 20yrs with cancer. Hay cancer sucks talaga sobrang lungkot ko lang bilang bunso sana maging healthy naman ate ko kasi di ko alam gagawin ko or mangyayari pagnawala mama ko di ko kaya I feel na sobrang childlike ko at immature. I’m basically just rambling on but I seriously dont know how I’ll survive lalo pa pati ate ko may sakit.