Simula nung natutunan kong mahalin ang sarili ko, biglang naging tahimik lahat. Hindi yung tahimik na nakakabingi, pero yung tipong may peace na di ko ma-explain. Dati kasi, sanay ako sa ingay, yung mga overthinking, mga problema, at expectations ng iba. Pero ngayon, wala na yung ingay. Tahimik na. Kaya medyo nakakapanibago at nakakakaba rin.

Di ko rin gets kung bakit kinakabahan ako. Siguro kasi nasanay akong laging may struggle, laging may hinahabol. Ngayong tahimik na lahat, bigla akong nagiging conscious sa bawat oras na lumilipas. Wala nang drama o sobrang emosyon, hindi na rin puno ng kung anu-anong worries. Napapaisip tuloy ako, "Okay lang ba 'to? Bakit parang ang simple na lang ng lahat?" Baka ito na nga yung sinasabi nilang peace.

Sa kabila ng pag-aalala, ramdam ko na iba na talaga ang pakiramdam ko ngayon. Hindi na ako naghahanap ng validation sa iba, at di na rin ako naapektuhan sa mga sasabihin ng mundo. Tahimik man ang paligid, pero puno naman ang loob ko. Siguro ganito talaga 'pag natutunan mong mahalin ang sarili mo, may katahimikan na hindi nakakatakot, kundi nagbibigay ng tunay na peace. Kaya ngayon, chill lang ako at masaya na ako sa kung sino ako.

Edit: My old post for reference https://www.reddit.com/r/OffMyChestPH/s/DVLoqa4loY