It's eating me up again. The feeling of greif washing over me because I miss you again, why did it have to be you, out of all the people they took away the one person I love the most, bumaba lang ako ng mrt to say goodbye to you not knowing it would be the last time I will see you.

Here I am living my life while you're not here, hindi mo na ako makikitang mag grow into the person you taught me to be. I just wished na sumama pa ko sayo noon sa pasay, sana hindi pa ako pagpd at inaantok noon edi nakasama pa kita hanggang sa huling hininga mo.

Lahat ng music ko, gamit ko sa kwarto ulti mo damit at tubigan ko halos lahat binigay mo saken. Mag ttwo years na pero ikaw pa rin mahal ko, ikaw pa rin nakikita kong kasama kong tumanda at kahit ayaw mo ung idea ng marriage ikaw lang nakikita kong mapapangasawa ko sana.

Lahat ng to kinuha sakin, galit ako, galit na galit pa rin ako at ayokong mag move on, ayokong buksan pusoo ko para sa iba, naalala ko sabi mo walang makakaalala sayo pag nawala ka pero walang araw na hindi kita iniisip, magdadalawang taon na nang nawala ka sakin pero parang kahapon lang kasama kita.

Kelan ka kaya uli magpapakita sa panaginip ko? Naamoy ko minsan sa public places scent mo at napapatigil ako sa ginagawa ko kakahanap ng amoy na yun.

Sana iba na lang kinuha, gusto mo pa maging direktor yet your life was cut short at 22 years old. Eto ako mag 25 na pang 2nd year kong magbbirthday na wala ka, huling birthday ko kahit umuulan ikaw nagplano kahit kape lang tayo sa intramuros masayang masaya na ko.

Matutulog nanaman akong basang basa ang unan wishing na sana masamang panaginip lang to, na sana hindi totoo to, na buhay ka pa.

Mahal kita R, walang magbabago.