Hello, just wanted to vent out. Ayoko na kasing abalahin pa masyado yung mga kaibigan/pamilya ko. Ang bigat lang kasi. Natrauma kasi ako sa mga taong umaalis. Naiintindihan ko naman na valid ang kanilang reasons at yung realisation na there are things/people na temporary lang talagang dadaan sa buhay mo. Nahihirapan lang siguro akong bumangon mula sa pagkaiwan. Para bang madali akong masaktan. Madali akong madepress. Hindi ko alam if mental health issues na ba ito. Araw-araw akong nananalangin na bigyan ako ng lakas at tapang kayanin lahat ng pagsubok ng buhay. Pero ang hirap pala. Masyado na ba kong reklamador sa buhay? At madali akong sumuko? Mahina lang ba talaga ang loob ko? Parang ang dami kong tanong simula ng maranasan ko ang maiwan.