I really had a rough day. At nagkaroon ako ng urge to do it. I am depressed, in therapy. But I had an attempt today.

I met my bestfriend here sa reddit. We quickly became so close, tipong naging parte ako ng pamilya nila. Kasama ako sa family events at ultimo parents nya anak ang tawag sa akin.

When I was unresponsive, doon ko nalaman na nalaman nila sa side nya ang nangyari. Magulo utak ko non. Pero nakikita ko silang nagaalala sa akin. Hindi sila mapakali at sobrang nagaalala. Hindi ko gustong makita silang ganoon at magbigay ng ganoong sakit ng ulo. Buong araw akong tinatawagan at kinakausap ng mga magulang nya na okay daw ba ako. Sobrang nagalala sila. Sinasabi nila "anak basta anytime kausapin mo kami ha, nandito kami anak"

Hindi ko maiwasang hindi maluha. Early this year, nalaman ng parents ko yung unang attempt ko due to my depression. At sabi lang nila sakin sana pinatay na nila ako bata pa lang ako.

Pakiramdam ko nagkaroon ako ng mga magulang sa katauhan ng parents ng bestfriend ko. Iiyak nanaman ako buong gabi, pero this time, sa saya na finally my parents na akong nagmamahal sakin.

Salamat sa family ng bestfriend ko, unti unti akong babawi. Mahal ko kayo.