Konting inconvenience, konting mistake, konting negative thoughts, then boom! Triggered agad ako.

As simple as nagkamali ako sa isang bagay or nafrustrate ako sa isang bagay, nakakaisip nanaman ako na gusto ko nang mawala. Ang hirap din mag open up sa iba pag nagkakaganito ako kasi pag tinanong nila ako kung anong dahilan, wala akong masabing "valid" reason so I never share this to anyone. Nakakafrustrate kasi I FEEL LIKE WALA AKONG VALID REASON TO ASK FOR HELP.

Di ko na talaga magets yung utak ko. It's been 3 years na pabalik balik yung ganitong thoughts ko. By suicidal ideation, I mean, I never planned na magpakamatay. Ni natatakot nga akong saktan yung sarili ko eh. Pero alam mo yung feeling na sana di na ako nag-eexist. May mga times din na sana mamatay ako nang hindi ako yung responsible. (Ex. Masagasaan ng truck) pero in reality di ko talaga kaya gawin yan. Di ko gets.

Kailangan ko na ba tong itake seriously?