Ginagawa ko naman lahat pero hindi ko na nakikita yung future na kays ko pang mabuhay ng normal. Siguro pag bipolar 1, yon mukhang normal. Tapos pag bipolar 2 and depression, magsisilabasan tong consequences ng bipolar 1. Tapos tulad nito, mapapagod ako pero ayokong umiyak. Kase kahit umiyak ako, hindi naman masosolve yung problema.

Hindi ko kelangan ng compassion. Kailangan ko ng resolution.

Nakakapagod magalit pag naperwisyo ako ng ibang tao kase di sila maayos at barubal o mapanlamang sila sa kapwa o walang pakialam. Hindi ko sila pwedeng sugurin at magsisigaw, kase yun nga yung distinction ng tao sa hayop. Control. Pero hindi kase nawawala yung galit ko sa pakikipag usap ng maayos. Eh putang ina nila, magdedemand sila na "pwede nsmang kausapin ng maayos" kahit in the first place, sila yung di maayos. Bakit tigas ng mukha nilang magdemand.

Hindi rin ako pwedeng magwish ng ikasasama ng ibang tao kase bad yon. Chuchu tayo dapat kay Lord para di lumayo ang biyaya.sobrang fucked up. Ginawa ko kayo para sambahin nyo ko st tumanaw kayo ng utang na loob sakin. Magpasensya tayo at the expense of our mental health para ma-enable natin ung mga putang inang walang silbi sa buhay at sariling kapakanan lang yung iniisip.

Ah ewan