... en dat is soms maar beter ook. Laatst had ik zo'n droom.

Het verhaal in mijn hoofd ging over de nachttrein. De dame met wie ik was was niemand die ik in het echte leven persoonlijk ken, maar blijkbaar hadden we wel iets met elkaar. We hadden samen gedineerd en waren daarna naar de privé cabine gegaan. Het was inmiddels donker geworden en de trein was eigenlijk een beetje spooky geworden omdat er niet veel mensen waren in ons treinstel. In de cabine voelde het veilig, maar daarbuiten niet zo. De trein ging naar Zuid Italie, en zou er de hele nacht over doen.

In de cabine ontspanden we, we keken een film. We waren een beetje aan het voelen en zoenen. Het zoenen verandert langzaam in meer... totdat we elkaar ook oraal verwenden.

Maar toen een uurtje later, vroeg ze opeens: vond je het erg dat ik zo nat werd? Ik zei natuurlijk nee, dat is alleen maar lekker! Zou je het erg vinden als ik nog natter werd? Ik vond het een rare vraag.

Ze ging op mijn borst zitten. Ik kon haar gezicht alleen zien in de flitsen van de lichtpalen die langs raasden. Ze streelde mijn gezicht en mijn haar. Ze zei: "ik zit met een probleem. Ik durf de cabine niet uit." Waarom zou je de cabine uit willen? vroeg ik. Ze kwam dichterbij, en zo zat ze al bijna bij mijn schouders.

Vind je het echt niet erg als ik...heel nat word? Langzaam begon er een lichtje te branden bij mij.. maar het was te laat. Ze ging tegen mijn mond aan zitten en zei: "Lieverd, ik hou het niet op tot de morgen."

Ik kronkelde en kreunde even, maar ze zei gewoon: "ssh.. Je helpt me toch wel?"

Ze liet me weinig keus, noch in de manier waarop ze zat, noch met haar woorden. Haar woorden waren zowel zacht, teder als indringend en overtuigend. Ik weet niet wat me overkwam, ik lag daar verlamd met de blote private delen van deze vrouw tegen mijn mond. Een mond die haar op een heel andere manier zou helpen met een 'ontlading'.

Daniel