Heto ako nakahiga sa malawak na kama, mag isa

Nasa ibayong dako ng mundo, nag aantay ng antok

Nasa ilalim ng makapal na kumot, suot lamang ay pambaba

.

Napapalibutan ng mga unan, sapat sana para sa dalawa

pero heto ako, pinapaligiran nila

Pinatay ko lahat ng ilaw; noon pa man, mahimbing ang pag tulog ko sa madilim na kwarto.

.

Ngunit hindi ngayon. Hindi ngayong gabi, kung kelan ayaw ako dalawin ng antok

kung kelan puno ako ng pag iimbot

Kung kelan, nababalot ako ng takot

Sa kabila ng liwanag ng buwan at ningning ng mga tala sa labas ng aking bintana.

.

Kelan pa ba noong huli akong natulog ng mahimbing?

Kelan pa ba noong huli akong mapayapang nakapikit.

Kelan kaya muli matatahimik ang utak

titigil sa paghahabol sa mga panahong yumao

.

Kelan kaya? Sana bukas na.